Ομαδικές Εκθέσεις του Συλλόγου μας

“Ενοχλήστε με παρακαλώ”

30.9-19.10 2024

Γιάννης Κολοκοτρώνης: Ενοχλείστε με, παρακαλώ! Μια Πρόσκληση να Αγκαλιάσουμε τη Δυσαρέσκεια και τη Σύνδεση

Από τα μαθητικά θρανία, μυηθήκαμε στο γνώθι σαυτόν, που αναγράφεται στο ναό των Δελφών (Πλάτων, Χαρμίδης, 164d), στο μέτρον άριστον από τον Κλεόβουλο της Λίνδου (6ος αιώνας π.Χ.) και την περίφημη έκκληση του Αρχιμήδη, μη μου τους κύκλους τάραττε που εκστόμισε λίγο πριν θανατωθεί (περ. 212 π.Χ.) από Ρωμαίο στρατιώτη.

Αυτά τα αρχαία αποφθέγματα, που δίνουν έμφαση στην αυτογνωσία και την ισορροπία, μπορεί να φαίνονται μακρινά από το θέμα της έκθεσης «Ενοχλείστε με, παρακαλώ!». Ωστόσο, όλα αντανακλούν μια λεπτή κατανόηση της ισορροπίας, της αυτογνωσίας, της εστίασης και του ρόλου των εξωτερικών επιρροών στη ζωή μας. Παρουσιάζουν αλληλένδετες έννοιες απαραίτητες στην αναζήτηση της γνώσης, της αυτογνωσίας και της ανθρώπινης επικοινωνίας, που ενώνονται υπό έναν κοινό παρονομαστή: την έννοια της Ισορροπίας.

Η αυτογνωσία απαιτεί μια λεπτή ισορροπία μεταξύ μοναξιάς και κοινωνικότητας. Η αρχαία σοφία μας διδάσκει ότι το μέτρο φέρνει ισορροπία σε όλες τις πτυχές της ζωής -σκέψεις, πράξεις και συναισθήματα. Η έκκληση του Αρχιμήδη μπορεί να θεωρηθεί ως έκκληση για την προστασία του διανοητικού και συναισθηματικού μας χώρου από εξωτερικές παρεμβάσεις. Αντίθετα, το «Ενοχλείστε με, παρακαλώ!» είναι μια σκόπιμη πρόσκληση για επικοινωνία, θεωρώντας τη διατάραξη ως απαραίτητο καταλύτη για τη δημιουργία και τη μάθηση,

«Ενοχλείστε με, παρακαλώ!»:

  • Είναι μια πρόσκληση να αγκαλιάσουμε το άγνωστο!

  • Να αναπτυχθούμε πέρα από τις περιοχές άνεσής μας.

  • Να είμαστε ευάλωτοι σε ιδέες, κριτικές και απρόβλεπτα γεγονότα που μας αναδιαμορφώνουν.

  • Να εμπλακούμε ενεργά με τον κόσμο, καλωσορίζοντας την τριβή που οδηγεί στην καινοτομία.

  • Να αναγνωρίσουμε ότι δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις και ότι η αλληλεπίδραση και η πρόκληση μπορούν να εμβαθύνουν τις προοπτικές μας.

  • Μας παροτρύνει να αναζητήσουμε την προσοχή, τη συντροφικότητα και τη φροντίδα!

  • Υποστηρίζει την ουσιαστική αλληλεπίδραση και τις σχεσιακές εμπειρίες.

  • Επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει την έννοια της «ανθρωπιάς» στη δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, και την πολιτική.

Η φράση αυτή, συμπυκνώνει την υπαρξιστική σκέψη, ιδίως την πεποίθηση του JeanPaul Sartre ότι η δυσαρέσκεια και η ασάφεια είναι ζωτικής σημασίας για να ολοκληρωθεί η ανθρώπινη εμπειρία (Το Είναι και το Μηδέν, 1943 μτφρ. Κωστής Παπαγιώργης, Εκδόσεις Παπαζήσης 2007). Η αλληλεπίδραση και η σύγκρουση είναι απαραίτητες για τον αυτοπροσδιορισμό, τη διαμόρφωση αυθεντικής ταυτότητας και την πραγματική ελευθερία επιλογής. Στην ψηφιακή εποχή μας, όπου οι οθόνες μεσολαβούν στις αλληλεπιδράσεις μας, η ουσία της ανθρώπινης σύνδεσης φαίνεται αποδυναμωμένη. Έτσι, το «Ενοχλείστε με, παρακαλώ!» αναδύεται ως μια παράδοξη έκκληση προτρέποντάς μας να υπερβούμε τις εικονικές συνδέσεις υπέρ μιας πιο ουσιαστικής εμπλοκής.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Η πανδημία COVID-19, καταπόνησε τις οικογενειακές σχέσεις, εντείνοντας τη μοναξιά και τη λαχτάρα για σύνδεση. Το «Ενοχλείστε με, παρακαλώ!» αντηχεί ως ένα ελπιδοφόρο κάλεσμα για επανασύνδεση και επιβεβαίωση των οικογενειακών δεσμών, τονίζοντας την αξία της ανθρώπινης σύνδεσης στην αντιμετώπιση των προκλήσεων.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ Ενώ η τεχνολογία έχει φέρει επανάσταση στην επικοινωνία, έχει επίσης προωθήσει την αποσύνδεση και την αποξένωση. Στην ψηφιακή σφαίρα, συχνά μας διαφεύγουν οι απτές πτυχές της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης – το άγγιγμα, η τρυφερότητα και η παρουσία. Η Διαδραστική τέχνη που γεφυρώνει το εικονικό με το απτό αναδεικνύει τη διαρκή ανάγκη για ανθρώπινη σύνδεση.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Το ανελέητο κυνήγι του υλικού πλούτου συχνά επισκιάζει την αναζήτηση της ευτυχίας και της αγάπης. Οι οικονομικές ανισότητες επιδεινώνουν τις κοινωνικές διακρίσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, το «Ενοχλείστε με, παρακαλώ!» γίνεται έκκληση για την αντιμετώπιση των συστημικών αδικιών και την επανασύνδεση με τις αξίες της ανθρωπιάς και της συμπόνιας.

ΕΡΩΤΑΣ: Οι σύγχρονες τεχνολογίες επικοινωνίας έχουν εισάγει νέες πολυπλοκότητες στις σχέσεις, δημιουργώντας συχνά εμπόδια στην οικειότητα. Οι διαδικτυακές γνωριμίες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενώ προσφέρουν τεράστιες δεξαμενές δυνητικών συντρόφων, συχνά οδηγούν σε επιφανειακές συνδέσεις, αποστασιοποίηση και την ψευδαίσθηση της συνεχούς συνδεσιμότητας. Στην ουσία του, το «Ενοχλείστε με, παρακαλώ!» είναι μια πρόσκληση για ένταξη και κατανόηση, αναδεικνύοντας τη διαρκή σημασία της ανθρώπινης σύνδεσης σε έναν κατακερματισμένο κόσμο.

Η θεωρία της Σχεσιακής Αισθητικής του Nicolas Bourriaud, υποστηρίζει ότι η σύγχρονη τέχνη είναι μια σχεσιακή δραστηριότητα, όπου το νόημα παράγεται μέσω της αλληλεπίδρασης μεταξύ του καλλιτέχνη, του έργου τέχνης και του κοινού (Relational Aesthetics, 1998). Η τέχνη γίνεται μια «κατάσταση συνάντησης», διαταράσσοντας τα παραδοσιακά όρια μεταξύ δημιουργού και θεατή οδηγώντας σε νέες μορφές κατανόησης. Υπό αυτό το πρίσμα, το «Ενοχλείστε με, παρακαλώ!» είναι ένα προσκλητήριο για επικοινωνία, ώστε το απρόβλεπτο να διευρύνει τη σκέψη μας.

Πριν από τον Nicolas Bourriaud, η Yoko Ono εξερεύνησε αυτή τη δυναμική σχέσης στη performance Κόψε Κομμάτι (Cut Piece 1964 https://youtu.be/2Sa1y-PAAzE) όταν προσκάλεσε τους θεατές να κόψουν κομμάτια από τα ρούχα της, ενώ εκείνη καθόταν παθητικά. Ποιος θα μπορούσε να καθίσει ατάραχος όταν η εισβολή στον προσωπικό της χώρο γινόταν με ένα κοφτερό αντικείμενο που θα μπορούσε να μετατραπεί, ανά πάσα στιγμή, σε φονικό όργανο ή εργαλείο τραυματισμού; Η Yoko Ono εξερεύνησε την ευαλωτότητά της με το θάρρος της να εκτίθεται σε κίνδυνο! Η Marina Abramović επέκτεινε περισσότερο την έννοια αυτή στο Ρυθμός 0 (Rhythm 0, 1974 https://youtu.be/i5Rei6r765A) επιτρέποντας στο κοινό να κάνει ο,τιδήποτε στο κορμί της χρησιμοποιώντας ένα από τα 72 αντικείμενα που είχε τοποθετήσει στο τραπέζι, από ένα τριαντάφυλλο μέχρι ένα γεμάτο περίστροφο. Πώς μπορούσαν και οι δυο καλλιτέχνες να εμπιστευθούνε τους εαυτούς τους στις απρόβλεπτες διαθέσεις του κοινού, από τις πιο στοργικές μέχρι τις πιο βίαιες;

Οι σημερινοί καλλιτέχνες δραστηριοποιούνται σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο περιβάλλον, όπου η παγκοσμιοποίηση και ο πολιτισμικός υβριδισμός δημιουργούν δυσφορία αλλά και έμπνευση. Η τέχνη έχει εξελιχθεί πέρα από τις παραδοσιακές μορφές, έχει γίνει ένας τόπος κοινωνικότητας και ανθρώπινης προσέγγισης. Έχει γίνει προσωρινή, εφήμερη και πολυαισθητηριακή. Όπως το περιγράφει ο Terry Smith (Contemporary Art Word Currents 2011) η σύγχρονη τέχνη είναι πλέον μια «τέχνη του κόσμου» με την έννοια ότι «προέρχεται από ολόκληρο τον κόσμο και προσπαθεί να φανταστεί τον κόσμο ως ένα διαφοροποιημένο από αναπόφευκτα συνδεδεμένο σύνολο».

Τι θα κάνουμε μπροστά στις νέες προκλήσεις; Θα γίνουμε πολιτιστικοί νομάδες; Θα μαγειρεύουμε ταϊλανδέζικο φαγητό και θα σερβίρουμε το κοινό στις γκαλερί και τα μουσεία όπως ο Rirkrit Tiravanija; Θα φτιάχνουμε τσουλήθρες όπως ο Carsten Höller με το Test Site (2006), που έστησε στην Tate Modern για να γλιστρούν οι επισκέπτες και να ψυχαγωγούνται; Θα δημιουργούμε χαοτικά περιβάλλοντα όπως ο Thomas Hirschhorn; Θα δημιουργούμε εικονικά πολύ-θεάματα όπως ο Philippe Parreno για να ζωντανέψουν τα κτίρια και να χειραγωγεί την εμπειρία του θεατή;

Πώς ανταποκρίνονται τα μέλη του Συλλόγου Εικαστικών Μεσογαίας στη φετινή πρόκληση; Με χιούμορ, ευαισθησία και σκεπτικισμό. Με έργα βαθιάς αισθαντικότητας και κοινωνικά συνειδητοποιημένα, γειωμένα στην πραγματικότητα της εποχής μας. Δεν πρόκειται για μια τέχνη οραματική ή φουτουριστική, αλλά μάλλον μια ήπια αντανάκλαση του κόσμου μας, δημιουργημένη με τον ενθουσιασμό ενός παιδιού και την ωριμότητα ενός ενήλικα. Κάθε έργο είναι μια προσωπική αφήγηση, τοπική σε προέλευση αλλά καθολική σε σημασία.

Αυτός ο γόνιμος πλουραλισμός -άλλοτε νοσταλγικός, άλλοτε παιχνιδιάρικος- είναι δημοκρατικός και ανεμπόδιστος. Αντανακλά τη δέσμευση του Συλλόγου να προάγει τον δημιουργικό διάλογο γύρω από την τέχνη και τις ανθρώπινες σχέσεις. Σε έναν κόσμο που είναι τόσο παγκόσμια συνδεδεμένος όσο και τοπικά διαφορετικός, η επιλογή του θέματος από το Σύλλογο είναι μια απάντηση στην ανάγκη για πολιτιστική διατήρηση και ουσιαστική ανθρώπινη σύνδεση.

Σε έναν κόσμο που διαμορφώνεται όλο και περισσότερο από τις ψηφιακές αλληλεπιδράσεις και την απομόνωση, το «Ενοχλείστε με, παρακαλώ!» χρησιμεύει ως υπενθύμιση της μεταμορφωτικής δύναμης της ανθρώπινης σύνδεσης. Μας προκαλεί να αγκαλιάσουμε τη δυσφορία της γνήσιας αλληλεπίδρασης, βλέποντάς την όχι ως ενόχληση αλλά ως απαραίτητο βήμα προς την αυτογνωσία και τη συλλογική ανάπτυξη.

Γιάννης Κολοκοτρώνης

Καθηγητής Ιστορίας και Θεωρίας Τέχνης

Δ.Π.Θ. / Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών

“Εγκυκλοπαίδεια” 

13-30/9/2023

Εγκυκλοπαίδεια:

θησαυρίζοντας, κωδικοποιώντας, επαναχρησιμοποιώντας την ανθρώπινη γνώση

Ο σκεπτικισμός, είναι το πρώτο σκαλοπάτι προς την οδό της φιλοσοφίας. Υπάρχουν τρεις βασικοί τρόποι απόκτησης γνώσης: η παρατήρηση της φύσης, ο στοχασμός και ο πειραματισμός. Η παρατήρηση συλλέγει δεδομένα. Ο στοχασμός τα συνδέει. Και ο πειραματισμός επαληθεύει το αποτέλεσμα αυτής της σύνδεσης.

Denis Diderot (1751-1766), LEncyclopédie

To create and distribute a free encyclopedia of the highest possible quality to every single person on the planet in their own language – That’s who I am. That’s what I am doing. That’s my life goal.

Jimmy Wales (ιδρυτής Wikipedia)

Ο τίτλος της έκθεσης που συμβολικά τέθηκε στους εξαιρετικούς συμμετέχοντες καλλιτέχνες – μέλη του Συλλόγου Εικαστικών Μεσογαίας στο πλαίσιο της φετινής συλλογικής εκθεσιακής διοργάνωσης, αφορά σε έναν διαχρονικό ελληνικό και έμπλεο μεστού περιεχομένου όρο που πηγάζει από τις ελληνικές λέξεις «εγκύκλιος+παιδεία».

Ο όρος εγκυκλοπαίδεια σε όλες τις γλώσσες προέρχεται από τον Ελληνικό, σημαίνοντας κυριολεκτικά την «εν κύκλω προσφερομένη διδασκαλία» και ο ακριβής τονισμός της στο Μέγα Ελληνικόν Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης (Liddell-Scott) είναι εγκυκλοπαιδεία.

Πρόθεση του εκθεσιακού αφηγήματος, είναι η διερεύνηση της πυκνής θεματικής πρώτης ύλης της έκθεσης και η διαμόρφωση ενός οργανικού εικαστικού παλίμψηστου με κεντρικό αντικείμενο την ανθρώπινη γνώση, σημειολογικά αποτυπωμένη μέσω διαφορετικών, άλλοτε ανθεκτικών στον χρόνο και άλλοτε εφήμερων υλικών σε ποικίλες εικαστικές εκφάνσεις (ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, χαρακτική, κεραμική, ύφανση, κατασκευή, εγκατάσταση. ψηφιακή εικόνα κ.ά.) που σταδιακά ψηφοθετούν και ορίζουν ένα παλλόμενο πρωτογενές πεδίο ανίχνευσης και κατάθεσης.

Η ιδέα της συλλογής της γνώσης όλου του κόσμου σε μια κοινή στέγη, ανάγεται στην αρχαία Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου, ενώ, εξέχοντες συγγραφείς και φιλόσοφοι της αρχαιότητας όπως ο Αριστοτέλης, επιχείρησαν να συμπεριλάβουν στα διαφορετικά πεδία των συγγραμμάτων τους το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης.

Οι εγκυκλοπαίδειες, ακολουθώντας δυο διαφορετικές οδούς οργάνωσης (μέσω της αλφαβητικής τάξης, ή μέσω της ιεράρχησης ανά κατηγορία γνώσης) μπορούν να είναι γενικής φύσης, να περιέχουν δηλαδή λήμματα από θεματικές ενότητες πολλών διαφορετικών γνωστικών πεδίων (η αγγλική «Britannica», η γερμανική «Brockhaus» ή ακόμη και η ελληνική «Πυρσός» αποτελούν ικανά παραδείγματα), ή να εξειδικεύονται (Εγκυκλοπαίδεια της Ιατρικής, της Φιλοσοφίας, ή του Δικαίου κ.ά.). Υπάρχουν επίσης εγκυκλοπαίδειες που καλύπτοντας διαφορετικές θεματικές ενότητες, στοιχειοθετούν στην πραγματικότητα μια εθνική ταυτότητα, ή ένα ορατό πολιτισμικό ιδεολόγημα.

Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (1ος μ.Χ. αι.), ο σημαντικότερος ίσως μεταξύ των πρώιμων εγκυκλοπαιδιστών, καταθέτει το περίφημο Naturalis Historia, ένα έργο τριάντα επτά τόμων με αντικείμενο τον φυσικό κόσμο, ιδιαίτερα δημοφιλές στη δυτική Ευρώπη των μεσαιωνικών χρόνων. Η σπουδαία βυζαντινή εγκυκλοπαίδεια του 10ου μ.Χ. αιώνα «του Σούδα», αριθμώντας όχι λιγότερες από 30.000 σελίδες, αποτελεί με τη σειρά της μια εξαιρετικά πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τον κόσμο της αρχαιότητας και του τότε γνωστού μεσαιωνικού κόσμου. Στην Κίνα, ο αυτοκράτορας Γιονγκλέ της δυναστείας των Μινγκ, επιβλέπει τη σύνθεση της ομώνυμης Εγκυκλοπαίδειας «Γιονγκλέ», μιας από τις πλέον εκτεταμένες εγκυκλοπαίδειες του ανθρώπινου πνευματικού άχθους: ολοκληρωμένη το 1408, αποτελείτο από 11.000 χειρόγραφους τόμους, από τους οποίους μόνον 400 σώζονται σήμερα. Με τη σειρά του, ο αυτοκράτορας Κιαν Λονγκ της διάδοχης δυναστεία των Κινγκ, καταθέτει 4.000 ποιήματα, ως οργανικό μέρος μιας βιβλιοθήκης με 4,7 εκατομμύρια σελίδες, χωρισμένης σε τέσσερις κατηγορίες και περιλαμβάνοντας χιλιάδες πραγματείες.

Στους νεότερους χρόνους της δυτικής ιστορίας του πνεύματος, συνδεδεμένο με την εποχή του Διαφωτισμού, το λαμπρό πόνημα του Diderot κυριαρχεί: η επιτυχημένη προσπάθειά του να συντάξει την «Εγκυκλοπαίδεια» – μια έμπρακτη γραπτή «περικύκλωση όλης της διάσπαρτης γνώσης επί της γης», αποτέλεσε πολύτιμη πηγή και χρήση παραπομπής σε τεχνίτες, εμπόρους και άλλους επαγγελματίες που χρησιμοποιούσαν εξίσου τα κείμενα και τους εικονογραφημένους πίνακες του έργου του, τρεπόμενη στη συνέχεια σε λαλούν σύμβολο του αιώνα της.

Αντιλαμβανόμενη τον όρο «εγκυκλοπαίδεια» ως μια πρώιμη σφοδρή ανθρώπινη επιθυμία και ως μια πολυσχιδή απόπειρα σύνοψης της ιδέας της γνώσης, η παρούσα κατάθεση, επιθυμεί να λειτουργήσει ως ένα ανοιχτό πεδίο ιδεών και εικόνων, πνευματικών παραπομπών, εικαστικών σημειώσεων και πειραματικής δημιουργίας με χρήση πολλαπλών μέσων.

Πηγή έμπνευσης για τους συμμετέχοντες η συστηματοποιημένη σώρευση της γνώσης και η οπτική ή συμβολική μεταλαμπάδευση της ιδέας αυτής με διάφορους τρόπους, εννοιολογικές και εικαστικές προσεγγίσεις. Αλλά ακόμη, η ίδια η οπτική εμφάνιση των ιστορικών εγκυκλοπαιδειών ως μαγικών και πολύτιμων αντικειμένων, ή η ιδέα κάθε χωριστού λήμματος που συναντά τα υπόλοιπα.

Η απαρχή της γνώσης ως αρχαιολογικό εύρημα, η αναφορά στον Diderot και την θεώρησή του στον κόσμο, η εγκυκλοπαίδεια ως συμπύκνωμα «της φύσης» και «της τέχνης», η προσηλωμένη ανάγνωση ως προαπαιτούμενο και η «ιδέα» ως εννοιολογικά και απτικά εξελισσόμενο οργανικό πεδίο, η εγκύκλιος γνώση εντασσόμενη στο κυριολεκτικό και μεταφορικό σύμβολο του κύκλου και η γνώση ως διαχρονία, το ελληνικό αλφάβητο ως οπτικό αυθύπαρκτο σύμπαν και το αλφάβητο ως τρισδιάστατο φωτεινό ηχόγραμμα γνώσης, η βιβλιοθήκη ως αυθύπαρκτη ενδοχώρα ή ως «αόρατος τοίχος» και το βιβλίο ως μαγικό αντικείμενο, το σημείο μηδέν και το άπειρο, η γραφή ως ζω-γραφική, οι έννοιες της αναζήτησης, της πρόσληψης, της ανάλυσης, της διαστρωμάτωσης, της συναισθητικής γνώσης και νοημοσύνης, της ταξινόμησης και της σύνθεσης, το ανθρώπινο πνεύμα και βλέμμα ως «tabula rasa» και το γνωστικό κενό της αμηχανίας (lorem ipsum), η γνώση ως «όχημα», η γνώση ως «ένδυμα», η γνώση ως «φώτιση» και ως «απάντηση», η γνώση ως «δούναι και λαβείν» (send & receive), η γνώση ως «μόρφωση» και ως «δια-μόρφωση», η γνώση ως «λήμμα» και ως «ιεραρχημένη δομή» και η εικονοποίηση της γνώσης με τη συμβολική μορφή της κυψέλης, είναι κάποια από τα πολυσχιδή πεδία που ξεδιπλώθηκαν στην πορεία αναζήτησης του παρόντος αφηγήματος. Το οποίο δεν μπορεί να διεκδικήσει άλλο από μια άνω τελεία, καθώς η γνώση και οι γλυκόπικροι καρποί της εξακολουθούν να ξεδιπλώνονται και να δοκιμάζονται, να ανασυγκροτούνται και να επαναπροσδιορίζονται. Αφήνοντας τον λόγιο –τον σκυφτό στις λέξεις, τις έννοιες και τα κενά, τον χωρίς πρόσωπο διεκδικητή της γνώσης λίγο σοφότερο και ίσως περισσότερο μελαγχολικό και μόνο. Μα σίγουρα, καλύτερο και πληρέστερο άνθρωπο.

Ίρις Κρητικού

Αρχαιολόγος – Ιστορικός της Τέχνης

Επιμελήτρια της έκθεσης

Το παιχνίδι

18/9/22-28/9/22

Το παιχνίδι είναι παιδί της δημιουργικότητας και της καινοτομίας. Ανήκει σε μια σφαίρα εντελώς διαφορετική από τον «πραγματικό κόσμο», εκεί όπου η φαντασία ανθίζει.
Το παιχνίδι νοηματοδοτεί τη δράση αλλά και εγγίζει τη βαθύτερη φύση μας: Τα ζώα ενστικτωδώς παίζουν, τα παιδιά παίζουν για να μαθαίνουν και οι ενήλικες μαθαίνουν να παίζουν. Ξέρουμε πως παίζοντας ένα παιχνίδι δημιουργούμε μέσα σε έναν νέο κόσμο κανόνων. Ενδυόμαστε άλλους ρόλους, αγωνιζόμαστε ενάντια στο ρολόι. Στον κόσμο του παιχνιδιού έχουμε ένα κίνητρο να προκαλέσουμε τον εαυτό μας, να ανταγωνιστούμε ο ένας τον άλλον, να δείξουμε τις ικανότητές μας. Το παιχνίδι δεν είναι μόνο απαραίτητο για τη ζωή, αλλά και για την καλλιτεχνική δημιουργία: είναι μια προσομοίωση της μεθόδου του δημιουργού, του καλλιτέχνη και του εξερευνητή. Είναι το εργαλείο του επιστήμονα και του εσωτερικού παιδιού.

Επιμέλεια έκθεσης: Κατερίνα Παναγιωτάκη

 

1922-2022 H θάλασσα απέναντι

16/6/22 – 1/7/22

Ο Σύλλογος Εικαστικών Μεσογαίας, για την επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή, διοργανώνει ομαδική εικαστική έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο τού Δήμου Ραφήνας -Πικερμίου.
Συμμετέχουν:
Όλγα Ανδρικοπούλου • Κάτια Βαρδουλάκη • Σταυρούλα Βελισσαροπούλου • Έλλη Βέλλιου • Βασίλης Βρεττός • Γιάννης Γαβαλάς • Έννιος Έρως Γιώγος • Σεβαστή Δρακούλη • Δούμα Θαλασσινή • Άννα Καζάκου • Ράνια Καραμούζη • Νταϊάν Κατσιαφίκας • Μαρία Κελαϊδή • Ειρήνη Κομνηνού • Αγγέλικα Κοροβέση • Λού Κοτσομίτη • Γιολάντα Κουντούρη • Μαρουσώ Λαουράκη • Αθηνά Λατινοπούλου • Χρυσάνθη Λυμπεραίου • Μπέτυ Λυρίτη • Ρίκα Μπέργιου • Θωμάς Μπερτόλης • Ασπασία Μπούρχα • Γεώργιος Παπαδημητρίου • Θεοδοσία Παπαδοπούλου • Βάσω Παπανδρέου • Βαγγέλης Πολύζος • Γιούλα Ροζάκου • Τίτα Σταύρου • Ρένα Φλώρου • Αθηνά Χατζή • Παντελής Ψαρράς

Δύο Αιώνες Ελευθερία

19/9/21-2/10/21

Αυτή η έκθεση αποσκοπεί να συνδέσει το χθες και το σήµερα και µέσω των έργων να διερευνήσουµε την συλλογική µας µνήµη και να αναλογιστούµε την σύγχρονη ιστορία µας. Ποιά στοιχεία έχουν διατηρηθεί µέσα στο χρόνο; (η ελληνική σηµαία, ο Εθνικός Ύµνος, η παρέλαση, η πίστη, ο όρκος κ.α.) Στόχος της έκθεσης δεν είναι µία ρεαλιστική αναπαράσταση γεγονότων της ιστορίας ούτε προσωπογραφίας ηρώων αλλά να ανοίξει ένας διάλογος ανάµεσα στο παρελθόν και στο παρόν µέσω των έργων των καλλιτεχνών. Αυτή η έκθεση έχει σκοπό να ξετυλίξει και να υπογραµµίσει σύµβολα, αξίες, δηµοκρατικά ιδεώδη που γεννήθηκαν από τον αγώνα προς την ελευθερία κατά την διάρκεια της περιόδου των 200 χρόνων: δηµοκρατία, θρησκεία, πατρίδα, θυσία, γενναιότητα, θάρρος, ισότητα και πνεύµα.

Επιμέλεια έκθεσης: Κατερίνα Παναγιωτάκη

 

Κατάλογος Έκθεσης

Symbiosis

19/9/20 – 3/10/20

Δύο παράλληλες εκθέσεις στο Κέντρο Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Δήμου Παλλήνης.

Με αφορμή την συμπλήρωση 15 ετών από την ίδρυση του Συλλόγου Εικαστικών Μεσογαίας δύο εκθέσεις καλλιτεχνών που συμβιώνουν στην ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων, φιλοξενούνται στο Κέντρο Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, σε μια Symbiosis που ξετυλίγει την παλέτα διαφορετικών εμπνεύσεων καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Στην «Επετειακή Έκθεση», φιλοξενούνται έργα των καλλιτεχνών: Κώστας Δικέφαλος, Γιώργος Καλακαλλάς, Δημοσθένης Κοκκινίδης, Γιάννης Κονταράτος , Γιώργος Μήλιος, Γιάννης Μπάρδης, Σωτήρης Σόρογκας και Καλλιόπη Τσούτσουρα.

Στην έκθεση «Με τα μάτια ανοιχτά» παρουσιάζονται τα έργα 31 καλλιτεχνών του συλλόγου.

Επιμέλεια έκθεσης: Κατερίνα Παναγιωτάκη

 

Κατάλογος Έκθεσης

Από Ψηλά

18/9/19 – 30/9/19

Ο Σύλλογος Εικαστικών Μεσογαίας με πηγή έμπνευσης τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος», διοργάνωσε την ετήσια έκθεση με τίτλο «Από Ψηλά», στο Κέντρο Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Δήμου Παλλήνης .

45 σημαντικοί εκπρόσωποι του εικαστικού κλάδου συμμετέχουν στην έκθεση με έναν μεγάλο αριθμό έργων ζωγραφικής, γλυπτικής, κεραμικής και φωτογραφίας. Όλα τα έργα που εκτίθενται δημιουργήθηκαν με αφορμή τη συγκεκριμένη θεματική, όμως η έκθεση περιλαμβάνει και έργα που προϋπήρξαν αλλά εντάσσονται γόνιμα στο παρόν πλαίσιο.

Τι εμπνέει στον καθέναν τους ο χώρος και η απεραντοσύνη ενός αεροδρομίου; Μία απόδραση; Μία ευκαιρία για εσωτερική αναζήτηση; Μία περιπέτεια; Ένα ταξίδι; Ό,τι και να σημαίνει για τον καθέναν, οι δημιουργοί μάς προσκαλούν σε μία εικαστική περιπλάνηση σε όλα εκείνα τα τοπία και τις εικόνες που μπορεί κάποιος να εστιάσει μόνον «Από Ψηλά».

Επιμέλεια έκθεσης: Κατερίνα Παναγιωτάκη

 

Κατάλογος Έκθεσης

Κτήμα Καμπά

19/9/18-29/9/18

Η έκθεση παρουσιάζεται στον εμβληματικό χώρο των παλαιών αποθηκών του Κτήματος Καμπά, αφουγκραζόμενη την πολύτιμη ιστορική και συμβολική φόρτιση που ο ίδιος ήδη εμπερικλείει και ενεργοποιώντας τα θραύσματα μνήμης και εικόνων που ο κάθε συμμετέχων εικαστικός φέρει στο βλέμμα και εντός του.

Ο τίτλος της έκθεσης που συμβολικά τέθηκε, με ζητούμενο το στοιχείο της εντοπιότητας να αποτελέσει οργανικό άξονα των έργων, επιθυμεί να λειτουργήσει ως ένα ανοιχτό πεδίο κα­ταγραφής παλαιών και νέων συμβάντων και εικόνων, ανοιχτών διαλόγων και αιωρούμενων επιτόπιων περιπάτων του βλέμματος και του νου.

Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού

Συντονισμός: Μελίνα Γιαννακάκη

Κατάλογος Έκθεσης

Ιστορικό Δραστηριοτήτων του Συλλόγου

2004

Έκθεση 60 εικαστικών των Μεσογείων (αργότερα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου) στο Μουσείο Βορρέ με τίτλο “Εν Μεσογαία”

2005

Ίδρυση του “Συλλόγου Εικαστικών Μεσογαίας” από 59 καλλιτέχνες με έδρα το Μουσείο Βορρέ

Σεπτέμβριος 2005

Ο Σύλλογος και το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Παλλήνης συν-διοργάνωσαν τη “Γιορτή Τεχνών-Διόνυσος” στο προαύλιο του Εργοστασίου Καμπά, με υπαίθρια έκθεση, συμπόσιο εργασίας γλυπτών και εικαστικά δρώμενα

Φεβρουάριος  2006

Ημερίδα με θέμα  “Πολιτιστική Ανάπτυξη στα Μεσόγεια” από τον Σύλλογο και την Νομαρχία Ανατολικής  Αττικής στο Μουσείο Βορρέ

Ιούνιος  2006

Ο Σύλλογος σε συνεργασία με τον Δήμο Παλλήνης οργάνωσε το “Καραβάνι της Τέχνης” και οι καλλιτέχνες  δούλεψαν με τα παιδιά στα σχολεία της περιοχής

Σεπτέμβριος  2006

Εγκαίνια “Κέντρου Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών” , στην Κάντζα και η έκθεση “Εν Μεσογαία 2” από 77 μέλη του Συλλόγου με πολλές παράλληλες πολιτιστικές εκδηλώσεις

Οκτώβριος 2006

Τρεις εκθέσεις  με Σύγχρονη Κεραμική, Φωτογραφία και Ζωγραφική. ΚΕΕΤ με επισκέψεις και ξεναγήσεις από σχολεία και συλλόγους

Δεκέμβριος 2010

Εκθεση 72 καλλιτεχνών με θέμα “Η Τέχνη ενάντια στην Εξάρτηση” συν-διοργάνωση Συλλόγου και ΚΕΘΕΑ  στον Πολυχώρο ΑΠΟΛΛΩΝ στον Πειραιά

Φεβρουάριος 2011

Έκθεση “Ορίζοντες” με 120 έργα στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά από 40 καλλιτέχνες

Δεκέμβριος 2012

Καλλιτεχνικό Bazaar Χριστουγέννων στο Μουσείο Βορρέ

2014

‘Εκθεση με τίτλο “Κοινό Σημείο” στο Sofitel Athens Airport.

2015

‘Εκθεση στην αίθουσα Χυτήριο στο Λαύριο με θέμα “Το Λαύριο”

2016

Καλλιτεχνικό Bazaar Χριστουγέννων στο Μουσείο Βορρέ

Μάρτιος 2017

Έκθεση στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Κορωπίου με τίτλο “Το Βιβλίο”

Ιούνιος 2017 

Έκθεση στην γκαλερί Πανταζίδη στο Παγκράτι με θέμα “Μεσο-Γαία”

Σεπτέμβριος 2017

‘Εκθεση στην Πλατεία Δεξαμενής του Δήμου Κορωπίου

Απρίλιος 2018

Συμμετοχή του συλλόγου   στην έκθεση “Clean Art” στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μαρκοπούλου

Σεπτέμβριος 2018

Ομαδική έκθεση “Κτήμα Καμπά” στο Κ.Ε.Ε.Τ.  στα πλαίσια του Πολιτιστικού Σεπτέμβρη 2018 του Δήμου Παλλήνης

Σεπτέμβριος 2019

Ομαδική έκθεση “Από ψηλά” στο Κ.Ε.Ε.Τ.  στα πλαίσια του Πολιτιστικού Σεπτέμβρη 2019 του Δήμου Παλλήνης

Σεπτέμβριος 2020

Symbiosis: Δύο παράλληλες εκθέσεις στο Κ.Ε.Ε.Τ.  στα πλαίσια του Πολιτιστικού Σεπτέμβρη 2020 του Δήμου Παλλήνης

Σεπτέμβριος 2021

Ομαδική έκθεση “Δύο αιώνες ελευθερίας” στο Κ.Ε.Ε.Τ.  στα πλαίσια του Πολιτιστικού Σεπτέμβρη 2021 του Δήμου Παλλήνης

Ιούνιος 2022

Ομαδική έκθεση για την επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ραφήνας -Πικερμίου

Σεπτέμβιος 2022

Ομαδική έκθεση “Το παιχνίδι”  στο Κ.Ε.Ε.Τ.  υπό την αιγίδα του Δήμου Παλλήνης

Απρίλιος 2023

Σε συνεργασία με τη Κινηματγραφική Λέσχη Παλλήνης, έγινε προβολή της ταινίας “Ο μύλος και ο σταυρός”, 2011 σε σκηνοθεσία Λεχ Μαζέσκι, πάνω στη ζωή και στο έργο του Φλαμανδού ζωγράφου Πήτερ Μπρέγκελ του Πρεσβύτερου. Σχόλια Τίτα Σταύρου.

Σεπτέμβιος 2023

Ομαδική έκθεση “Εγκυκλοπαίδεια”  στο Κ.Ε.Ε.Τ.  υπό την αιγίδα του Δήμου Παλλήνης

1.3.2024
Αποκριάτικη εκδήλωση των μελών με διαγωνισμό εικαστικών καπέλων, κυπριακή ταβέρνα Σαμψών Παλλήνη

23.3.2024
Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου Κρήτης, συμμετοχή του Συλλόγου για τον εκλιπόντα ζωγράφο Γ. Δημητράκη.

10.4.2024
Συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη Παλλήνης σε προβολή ταινίας για τον Τζακομέτι.
Σχόλια στην ταινία: Αγγέλικα Κοροβέση, Τίτα Σταύρου

Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2024
Ομαδική Έκθεση υπό την αιγίδα του Δήμου Παλλήνης, στο ΚΕΕΤΕ (Πρώην Αποθήκες Καμπά), επιμέλεια Γιάννης Κολοκοτρώνης.